iragan egunotan, komunikabide guztien ahotan Tolo Calafat-en heriotza aurki genezakeen. Ez da harritzekoa, ni ez nau harritzen behintzat. Annapaurna, Himalaya eta alpinismoa azken urteotan ingurutzan duen "filosofia"-"jarrera" negargarriaren ondorio gaitza dugu azken gertakizun hau. Batetik, mendigune delikatuetan maratoian eta korrikan meritu bila itsu-itsu dabizenak salatu gura neukez. Edurne, hirea bai PENAGARRIA! lasterketa orain dela urte gutxi hasi zenuen eta esaiozu jendeari, zeintzuk diren jaso dituzun onurak? dirua? dirua zerren truke ordea?
Miss Oh korearrak zabaldutako despliege mediatiko eta komertzialari aurre egin diozu, baina era oso berekoian. zertara dator orain, Miss Oh-k Kangchen-en gailurra zapaldu ez zuela esateak? bai, aurretik esan zenuela... bai eta zozoak beleari, ipurbeltz. zure galtzeko amorrua, Korearren komertzialtasuna eta zuk sortutako lasterketa apasionanteak hil dute Tolo. bai, zu Shisha-n zeunden. halan da be, zuek daramazuen filosofia hau da pertsona bat mendian bakarrik hilarazten dutenak. errespetua, elkartasuna eta balore faltak dira, azkanean Tolo hil eurienak. bai, gogorra da, baina nola demontre da posible, horrenbeste jende mendian egonda, pertsona bat bakarrik mendian hiltzea? nik erantzuna azkar aurkitu neutson, mendiaren edertasuna metrotan edota zapaldutako gailur kopuruetan neurtzen dutenek sortua da.
